Peeling van de huid
Wat zijn peelings?
Bij een peeling van de huid worden etsende middelen op de huid toegepast om oude of beschadigde lagen huidcellen te verwijderen. Meestal wordt de behandeling in het gelaat toegepast. De belangrijkste indicaties zijn rimpels, beschadiging door zonlicht en oppervlakkige pigment afwijkingen. Afhankelijk van de soort peeling wordt een aantal cellagen verwijderd. Het doel is weer een frisse, egaal gepigmenteerde huid te krijgen.
Welke soorten peeling zijn er?
Peelings worden ingedeeld naar hun dieptewerking in de verschillende huidlagen. Zij worden ingedeeld in oppervlakkige, middeldiepe en diepe peelings.
Oppervlakkige peelings
Peelings met Alfa hydroxyzuren (o.a. glycolzuur), salicylzuur en jessner’s oplossing zijn oppervlakkig en zijn goed te verdragen. Zij veroorzaken wel roodheid en soms lichte zwelling van de huid. In de Verenigde Staten staan deze behandelingen bekend als ‘lunchtime-peel’ omdat ze zo weinig zichtbare roodheid geven.
Deze peeling is geschikt voor fijne rimpeltjes, lichte pigmentverschillen in de huid en als diepe reiniging van de huid bij acne. Het resultaat na een eenmalige behandeling is vaak niet goed zichtbaar, herhaalde behandelingen zijn nodig voor een bevredigend resultaat. De peelings gaan niet dieper dan ca. 0,45 micrometer.
Ook microdermabrasie (met bijvoorbeeld kristalzand) kan beschouwd worden als een vorm van oppervlakkige peeling van de huid.
Middeldiepe peelings
Voor de middeldiepe peeling wordt meestal gebruik gemaakt van trichloorazijnzuur (TCA). De concentratie TCA bepaalt de diepte van de peeling. De concentraties liggen meestal tussen de 20 en 50%. TCA peelings zijn geschikt voor uitgebreidere peelings van bijvoorbeeld zonneschade (actinische keratose) en meer uitgebreide, sterk constrasterende pigmentverschillen in de huid.
De behandeling is vaak pijnlijk en er ontstaat een uitgebreide roodheid en zwelling van het gelaat die tot ongeveer 1 week na de behandeling aanhoudt. Bij deze behandeling kunnen ook korstjes ontstaan.
Diepe peelings
Diepe peelings kunnen worden uitgevoerd met fenol. Tegenwoordig worden fenolpeelings nauwelijks meer uitgevoerd omdat er een te groot risico bestaat op toxiciteit (vergiftiging) direct na de behandeling en ook op littekenvorming.
De behandeling
Elke kliniek heeft zijn eigen protocol voor het uitvoeren van een peeling. In grote lijnen zal de behandeling meestal lijken op het voorbeeld zoals hieronder beschreven. Vraag in de kliniek altijd van tevoren hoe hun behandeling precies wordt uitgevoerd.
Hoe wordt de huid op de peeling voorbereid?
Door de huid voor te bereiden op de peeling kan het uiteindelijke effect verbeterd worden. De voorbereiding bestaat doorgaans uit crèmes die een voorbereidende peeling geven (tretinoïne crème, melkzuurcrème) of crèmes die hyperpigmentatie bestrijden (hydrochinon crème). Meestal moet de crème enkele weken vóór de behandeling dagelijks eenmalig worden aangebracht.
Omdat de peeling een weinig ingrijpende procedure is zijn er weinig voorzorgsmaatregelen nodig. Sommige mensen nemen voor de ingreep pijnstillers in, maar over het algemeen is dat niet nodig. Alleen bij de diepere peelings kan het soms nodig zijn de huid te verdoven.
Hoe verloopt de peeling zelf?
Voor de peeling wordt de huid gereinigd met milde zeep en lauw water om de opperhuid te ontvetten. Dan wordt de peelende vloeistof aangebracht. Afhankelijk van de soort peeling en de tijdsduur dat de vloeistof op de huid aanwezig blijft wordt een bepaalde dikte van de opperhuid weg geëtst. Dit geeft een brandend gevoel. Na de peeling neemt de branderigheid geleidelijk af.
Wat kan ik verwachten na de behandeling?
Oppervlakkige peelings geven lichte roodheid en zwelling van de huid. De klachten zijn te vergelijken met die van een zonverbranding. Deze verschijnselen houden normaal gesproken niet langer dan ongeveer 2 dagen aan en er is meestal geen reden om de dagelijkse activiteiten (werk etc.) te onderbreken.
Bij diepere peelings zijn ook roodheid en zwelling te verwachten, vaak veel intenser dan bij een oppervlakkige peeling. De verschijnselen blijven ook meerdere dagen zichtbaar. Een lichte roodverkleuring kan zelfs meerdere weken aanhouden.
Uw behandelend arts zal precieze instructies geven over de nabehandeling. Belangrijk is in ieder geval de huid tot 6 maanden na de peeling goed te beschermen tegen de zon. Soms worden verzorgende crèmes voorgeschreven of wordt de crème die als voorbehandeling werd gegeven (zoals tretinoïne) na de behandeling voortgezet.
Zijn er complicaties mogelijk?
Oppervlakkige peelings geven vaak weinig problemen. Complicaties van huidpeelings kunnen ondermeer zijn:
0 infectie na de behandeling: de zeer oppervlakkige huidbeschadiging kan soms toch aanleiding geven tot een bacteriële infectie. Behandeling vindt dan plaats met antibiotica. Diepere peelings kunnen soms een herpesaanval uitlokken bij mensen die bekend zijn met een herpes simplex in het gezicht (koortslip). In deze gevallen wordt een antiviraal middel voorgeschreven door de behandelend arts.
0 littekenvorming: dit kan soms ontstaan na infectie van het behandelde huidgebied. Ook het ‘pulken’ aan eventuele korstjes kan littekenvorming in de hand werken.
0 mee-eters en gerstekorrels: deze goedaardige huidafwijkingen kunnen een rechtstreeks gevolg zijn van de peeling. Deze problemen kunnen in de hand worden gewerkt door na de peeling een (te) vette verzorgende crème te gebruiken.
Waar kan ik peelings laten verrichten?
Peelings worden uitgevoerd door schoonheidsspecialisten, huidtherapeuten en artsen. In zijn algemeenheid worden de lichtere peelings uitgevoerd door schoonheidsspecialisten terwijl de zwaardere, diepere peelings door artsen worden uitgevoerd. Veel privéklinieken bieden een heel gamma van verschillende typen peelings aan. Laat u van tevoren door de behandelaar goed voorlichten over de voordelen en risico’s van het type peeling dat u wil laten uitvoeren.
gerelateerde onderwerpen
plastische chirurgie (overzicht)
lasertherapie
literatuur
Weissler JM et al: The Evolution of Chemical Peeling and Modern-Day Applications. Plast Reconstr Surg. 2017 Nov;140(5):920-929